Acedia: Een zonde van de postmoderne tijd

Van alle zogenaamde hoofdzonden is acedia de meest veelzijdige ondeugd met de minste eenduidigheid - en dus ook de ondeugd van het postmoderne tijdperk, waarin het perspectief doorgaans gericht is op de sociale constructie van begrippen en tot nu toe onbetwistbaar aanvaarde fenomenen. Acedia wijst niet alleen wijst op de religieuze implicatie van een ‘laster’, maar ook op de gevaren van een leven dat steeds meer vervreemd is van persoonlijke contacten. Daarmee is acedia bij uitstek een fenomeen van de moderne samenleving. Al de woestijnvaders herkenden de gevaren van een zekere lusteloosheid die het gevolg zowel van een overvloed van uitdagingen als ook van een concentratie op zich zelf waren. Evagrios en Cassianus hadden niet slechts een oog hiervoor maar zij kenden ook bepaalde remedies daartegen. Kunnen we iets leren van de historische implicaties om beter met een in het nu lang onderschat psychologisch sociologisch probleem om te kunnen gaan?