Hoogmoed: De overbelichting van het zelf in de media

Dit essay reflecteert op de wijze waarop de christelijke traditie bijdraagt aan het begrip van de mechanismen en de implicaties van de hoogmoed als drijfveer voor een samenleving die succes, schoonheid en plezier breed uitmeet in de media. Een kenmerk van deze samenleving is overexposure als het construct van een persoonlijke identiteit uit het vertonen aan anderen. En ander kenmerk is de aanmoediging van een narcistische wil die de macht kanaliseert en beloont van degenen die niet verder kijken dan persoonlijke belangen en eigen succes. Vanuit de christelijke traditie analyseren we de mechanismen en implicaties van hoogmoed zoals die vorm krijgen in die overexposure. De Hebreeuwse bijbel en de Evangelieteksten ontwikkelen een theologie die hoogmoed afwijst. Op basis daarvan beschrijft Paulus een lijst van ondeugden die vervolgens in de loop van de geschiedenis is gebruikt voor de uitleg van hoogmoed als de wortel van de zeven hoofdzonden en meer recentelijk als de oorsprong van structurele zonden. Tot slot, uit de analyse blijkt dat de sleutel tot het doorbreken van de vicieuze cirkel van hoogmoed ligt in het beleven en realiseren van deugden die ondeugden tegengaan. In een samenleving van overexposure betekent dit dat sociale media worden gebruik om écht te delen.